Ο τόπος μου

Μια κλεφτή ματιά της Βόνιτσας απο το κρυσφύγετο της Κουκουμίτσας. Καδραρισμένη η παραλία με ορίζοντα το κάστρο μας και ενα μικρό κομμάτι του Αμβρακικού να στραφταλίζει. Όταν είσαι μακριά απο τον τόπο σου νιώθεις πάντα να σε πληγώνει η απουσία του, ακόμη και αν δεν θες να επιστρέψεις,. Τραντάζει μέσα σου η αποκοπή απο τις ρίζες σου, η γενετική σου μοίρα σου λέει εδώ ανήκεις .... Αλλά εσύ δεν ξέρεις ποιος ειναι ο επόμενος τόπος που θα σε φιλοξενήσει, ποια η πορεία σου, ίσως και να επιζητάς κάθε φορά καινούγια γη.

Οπου γης πατρις? Μάλλον , δεν ξέρω , ίσως, θα δείξει....